Aralık Ayı

Aralık Ayı "MİNİK KALEMLERDEN HİKAYELER" Yarışmasını Kazanan Hikayemiz

HERA'NIN HAYATI

 

Merhaba benim adım Hera. Ben bir köpeğim sahiplerimi çok severim. Bir gün, sahiplerim beni parka götürdü ve bir anda gözden kayboldular. Bir an beni terk ettiklerini düşündüm ve çok üzüldüm. Çünkü ben saklambaç oynuyoruz sanıyordum. Ama onlar beni terk etti. Belki bulurum diye etrafı aradım ama bulamadım işte o an terk edildiğimi anladım. Ben aç kaldım ne yiyecektim?

23.12.2024 788

23-12-2024

 

 

İşte o zaman hikayem başlamıştı;

Çöpten bile yemek çıkmadı. O yüzden herkese HAV HAV! diye bağırdım ama kimse bana bakmadı bile ve aç kaldım. Yemek bulmaya çalışırken siz insanların attığı kapta yemekleri buldum çok sevinmiştim o yemeği hemen yedim. O günlük doymuştum ama yarın… Yarın ne yiyecektim? işte onu yarın düşünecektim. Şu an parkta vakit geçiriyordum ama birden nerede  uyuyacağım sorusunu sordum. Çöplükte mi uyuyacaktım? Bu çok korkunç ! Ya orada uyurken avcılar gelirse? Ben ne yaparım ?

Hava kararmıştı, işte o  korkunç an geldi şimdi ne yapacaktım?. Çöplüğe gelmiştim bir karton buldum onun içerisinde  etrafa bakarken uyuya kaldım. Uyandığımda hem bir arabada hem de bir kafesteydim  yoksa beni avcılar mı yakaladı diye düşündüm çok korktum. Yanımda da bazı hayvanlar vardı onlardan birisine sordum o da bana :

“Burası hayvan bakıcılık arabası bende ne yapacağımı bilmiyorum belki bizi sahiplenirler.” dedi.

Ben de ona teşekkür ettim. Etrafa bakınırken bir anda araba durdu ve kapı açıldı, birisi içeriye girdi ve kafesleri aldı. Sıra benim kafesimdeydi. Beni götürürken kapıda dünyalar kadar sıra vardı. Beni başka bir yere koydu kapı açıldı herkes koşuşturmaya başladı. Bir an kafesimin önünde eski sahibimi gördüm çok sevindim onlara Hav Hav Hav! diye bir kaç kere bağırdım ve beni tanıdılar. Bir görevli çağırdılar beni tekrar oradan aldılar. Bana eski tasmamı taktılar. Tam bir yıl geçmişti ve tekrar bir aradaydık eve geldiğimde Kara adında yeni bir köpekleri olduğunu gördüm. Hep birlikte çok mutlu bir şekilde yaşamaya devam ettik.                                           

                                                                                  Eyüp Efe Baş 4/İ